Πριν από κάποια χρόνια – αρκετά μπορώ να πω – συνειδητοποίησα ότι δεν αγαπάω τον εαυτό μου. Νομίζω ότι σε κάποιο βαθμό μπορεί και να τον μισούσα. Δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ μόνη μου. Δυστυχώς γύρω μου υπήρχαν άτομα που δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν. Κάποια στιγμή κατέρρευσα στη δουλειά. Με πήγαν στο Νοσοκομείο, μου έκαναν εξετάσεις και ήταν όλα καλά. Κανένα πρόβλημα υγείας. Ναι αλλά εγώ γιατί ένοιωθα έτσι; Γιατί δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου; Γιατί ένοιωθα μόνιμα θλιμμένη; Γιατί έκλαιγα με το παραμικρό ακόμα και όταν έβλεπα κωμωδίες; Γιατί δεν μπορούσα να περάσω όμορφα με τα παιδιά μου; Γιατί έπεφταν οι τοίχοι του σπιτιού πάνω μου και δεν μπορούσα να αναπνεύσω; Όλα αυτά τα εκμυστηρεύτηκα σε μία συνάδελφό μου και εκείνη μου συνέστησε να επισκεφθώ ένα σύμβουλο.
Όταν μου το πρότεινε την πρώτη φορά είπα «Θα το σκεφτώ». Και τι ήξερα εγώ για αυτά; Πως θα βρω αυτόν που μπορεί να με ακούσει; Και πως θα του ανοιχτώ; Εύλογες σκέψεις που θα έκανε ο οποιοσδήποτε.
Για να πω την αλήθεια δεν υπάρχουν πολλά για να σας προετοιμάσω για το πώς είναι η θεραπεία, καθώς η εμπειρία όλων είναι διαφορετική. Και κάθε θεραπευτής είναι διαφορετικός.
Θα σας πω απλά τι έκανα και πως κατέληξα στο δικό μου σύμβουλο.
1. Έκανα την έρευνά μου. Είναι ωραίο που η συνάδελφός μου ήξερε και ενδιαφέρθηκε να με βοηθήσει, αλλά δεν ήμουν σίγουρη ότι ειδικεύεται σε αυτό που ζητούσα βοήθεια. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να «δεθείς» και να «σχετισθείς» με το θεραπευτή σου. Αφιέρωσα πολύ χρόνο να μάθω για το θεραπευτή που μου είχε προτείνει και έψαξα και για άλλους μέσα από τη μηχανή αναζήτησης στο internet ή κάποιες άλλες συστάσεις. Και αφού σημείωσα κάποιους ενδιαφέροντες θεραπευτές, μείωσα τη λίστα μου σε 2 με 3 άτομα.
2. Πριν κλείσω το ραντεβού, επικοινώνησα μαζί τους τηλεφωνικά. Αυτή η πρώτη συνομιλία ήταν πολύ κατατοπιστική. Μπορεί να μην έβλεπα το συνομιλητή μου αλλά τον άκουγα και αυτό με βοήθησε αρκετά. Δεν ήταν ένα απλό όνομα σε μία κάρτα ή μία σύσταση. Τον ρώτησα για θέματα που με απασχολούσαν - όπως πώς δουλεύει με τους πελάτες, ποια είναι η προσέγγισή του στο πρόβλημά μου και οτιδήποτε άλλο ήταν σημαντικό για μένα. Και ήρθε η ώρα να ρωτήσω και εγώ τον εαυτό μου «Σε ποιον ένοιωσα άνετα με την συνομιλία μας και μπορώ να του ανοιχτώ?»
3. Από το πρώτο ραντεβού η ερώτηση μου ήταν για το πως καταλαβαίνουμε ότι είμαστε στο σωστό δρόμο; Τη θυμάμαι ακόμα την απάντηση : «Μερικές φορές οι άνθρωποι απογοητεύονται επειδή ξεκινούν από το μηδέν και θέλουν να είναι στα 10, και αυτό θα είναι ένας πολύ μακρύς δρόμος.» Όταν αρχίζετε να βλέπετε έναν θεραπευτή, ρωτήστε τον για το πώς θα καταλάβετε ότι σημειώνετε πρόοδο (τόσο εντός όσο και εκτός των συνεδριών σας), και αν έχει κάποιο τρόπο έτσι ώστε όταν νομίζετε ότι δεν προχωράτε με τη θεραπεία να σας βοηθάει αναπτύσσοντας βραχυπρόθεσμους στόχους.
4. Θεέ μου πόσες φορές ένοιωσα άβολα. Η αλλαγή είναι δύσκολη. Ήταν άβολα μερικές φορές, αλλά είναι μέρος της διαδικασίας για να οδηγηθούμε εκεί που θέλουμε να είμαστε. Μερικές φορές ήμουν πραγματικά ενθουσιασμένη που πήγαινα στη θεραπεία και μερικές φορές το σκεφτόμουν τόσο πολύ. Υπήρχαν περιπτώσεις που αισθανόμουν ότι τα συμπτώματά μου επιδεινώνονται καθώς λειτουργούν μέσω των δυσάρεστων προβλημάτων. Αλλά αυτό με βοήθησε τελικά να εργαστώ προς το σημείο που ήθελα να είμαι. Σε περιπτώσεις όμως που δεν ένοιωθα άνετα τότε μιλούσα στο θεραπευτή μου και το συζητούσαμε.
5. Πόσες φορές αναρωτήθηκα γιατί πάω σήμερα αφού δεν έχει γίνει κάτι;. Αυτές ήταν οι καλύτερες μου συνεδρίες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα επειδή τείνουμε να αποφεύγουμε πράγματα που είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Αλλά με μια ανοιχτή ατζέντα, εγώ και ο θεραπευτής μου είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για διάφορα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μου, και μέσα σε αυτά πάντα ανακαλύπταμε ότι υπάρχει κάτι για το οποίο πραγματικά ήθελα να μιλήσω και ποτέ δεν το είχα φέρει στη συνεδρία.
6. Ένοιωθα ότι μπορούσα να τα πω όλα στο θεραπευτή μου. Στη θεραπεία αισθανόμουν ότι βρίσκομαι σε έναν ασφαλή, άνετο χώρο και μπορούσα να πω τα πάντα. Και αυτό περιελάμβανε και όλες τις απορίες μου αν δεν καταλάβαινα κάτι, τις φορές που με εκνεύριζε ο θεραπευτής μου ή που διαφωνούσα μαζί του κλπ. Για να πω την αλήθεια τώρα που το σκέφτομαι ήμουν αρκετά αντιδραστική από ένα σημείο και μετά. Αυτό όμως μου επέτρεψε να αγωνιστώ για τον εαυτό μου και για αυτό που με έκανε να νοιώθω καλά. Επίσης επέτρεπε στον θεραπευτή μου να προσαρμόσει τη θεραπεία με τέτοιο τρόπο που θα λειτουργήσει καλύτερα για μένα.
Να θυμάστε ότι δίνετε το χρόνο σας, τα χρήματα και τα συναισθήματά σας στο θεραπευτή σας. Αυτά δεν είναι πράγματα που πρέπει να χαθούν, γι 'αυτό ζητήστε να λάβετε ό, τι χρειάζεστε, και αν δεν το βρείτε, βρείτε κάποιον που θα σας το δώσει. Το να είσαι ενήλικας είναι δύσκολο και η θεραπεία μπορεί να βοηθήσει.
Τελικά η θεραπεία θα πρέπει να βελτιώνει τη ζωή μας - ακόμα και αν είναι λειτουργική .
Ειρήνη Τυροπλάκη
Συμβουλευτική Ψυχικής Υγείας Ενηλίκων
Θεραπεία Ζεύγους (E.F.I.C.P Registered Member)
Comments